Longreads, de grote zus van storytelling 2.0

Longreads? Wat zijn dat?

Longreads zijn non-fictie verhalen die langer zijn dan een tijdschriftartikel en korter dan een boek. Een longread bestaat uit minimaal 2.500 woorden en heeft een maximum van ongeveer 10.000 woorden. dergelijk verhaal brengt in tegenstelling tot storytelling 2.0 meer verdieping. Natuurlijk kunnen longreads worden ondersteund met visuele content in de vorm van filmpjes, animaties, foto’s en interactieve elementen.

Een voorbeeld van een longread is “Het geheim van JFK op 8mm”, door de ogen van Abraham Zapruder. In deze longread wordt door de ogen van Abraham Zapruder verteld hoe de aanslag heeft plaatsgevonden en wat de destijds genomen beslissingen nog merkwaardiger maakten.

Op de pagina staan doorlinkjes naar YouTube waar video's het verhaal ondersteunen en je kunt uiteindleijk direct naar bol.com om de dvd te kopen. Omdat de longread stopt op het moment dat het spannend wordt en dan het stukje tekst in beeld komt om de dvd aan te schaffen is de kans aanwezig dat de consument dit ook daadwerkelijk gaat doen.

Lezen, lezen en niet kopen?

De vraag is niet zozeer of mensen de longreads echt lezen, want dat doen ze wel. Niet perse op de smartphone, maar wel op de tablet en (zelfs steeds meer) op de desktop. In tegenstelling tot alle informatie die er op het web is te vinden over longreads, zijn er nog geen cijfers over het aankopen van longreads bekend. En daar gaat het uiteindelijk wel vaak om; of de artikelen ook worden gekocht om in zijn geheel te lezen of dat de bijbehorende dvd’s, boeken en dergelijke worden aangeschaft.

Wat in september 2014 wel bekend is geworden zijn de eerste resultaten van Blendle. Daaruit is gebleken dat zij in twee maanden tijd 2.500 nieuwe gebruikers hebben geregistreerd. In totaal werd er via nu.nl een half miljoen keer op de links van Blendle geklikt, wat gemiddeld 10.000 tot 15.000 kliks per dag is.

Op Fosfor Longreads worden de longreads individueel aangeboden en via lidmaatschappen waarmee lezers in principe alle longreads van Fosfor kunnen gaan lezen. Een lidmaatschap voor drie maanden kost € 6,99 en voor een half jaar betaal je € 9,99. De app waarop je de longreads kunt lezen is wel gratis.

De longreads die je op de New York Times kunt lezen zijn daarentegen helemaal kosteloos. Het komt er eigenlijk op neer dat je zelf kan bepalen of je wel of niet wilt betalen om de longreads te lezen.

Een goed verhaal is nog geen longread

Met alleen het schrijven van een verhaal en de nodige beeldondersteuning ben je er nog niet. Een longread heeft natuurlijk een kop-, midden- en een slotstuk nodig. Daarnaast moet de lezer worden geprikkeld om het verhaal te lezen en wanneer zij het verhaal leest, dan moet zij er in worden meegezogen. Dit kan overigens ook de verkoop bevorderen.

Om helemaal in het verhaal op te gaan, moet het goed zitten met de vormgeving. De beelden (fotografie, illustratie, video’s) dienen aan te sluiten op het verhaal en als het even kan, ook mee te gaan met het verhaal. De longread over de vraag waarom Londense taxichauffeurs 25.000 straten uit het hoofd leren is hier een voorbeeld van. Ondanks dat er geen bewegende beelden in de longread zijn verwerkt zijn de beelden en het geluidsfragment wel heel passend bij het verhaal, wat het tot één geheel maakt.

De beste longreads van 2014

Op de blog van longreads.com is er een overzicht gemaakt van de beste longreads van 2014. Dit overzicht omvat onder andere gastverhalen, misdaad, wetenschap, sport, essays en nog veel meer. In iedere categorie is er een top tien gemaakt van beste longreads. Mijn persoonlijke favoriet is “The Honey Hunters”. Deze exclusieve longread neemt je mee naar de Sundarbans. Hier riskeren groepen honingjagers hun leven in de bossen om de oude gebruiken uit te oefenen en honing te verzamelen.

What’s next?

Het lijkt erop dat de longreads nog geen nieuwe opvolger hebben. Tot op heden zijn er op enkele ondersteunende YouTube-filmpjes na nog geen echte short movies bekend die naar aanleiding van de longreads zijn gemaakt. Voorlopig lijkt het erop dat de longreads blijven. Wat wel opvallend is, is dat de longreads die tot nu toe zijn gepubliceerd op boeken zijn gebaseert of verhalen uit het verleden zijn.

Het bedrijfsleven lijkt vooralsnog nog geen gebruik te maken van longreads als marketingtool. Veel bedrijven – en hun werknemers – constateren dat ze de essentie uit het oog verloren zijn en dolen in een wereld die louter door externe verwachting en verantwoording wordt gekleurd. Dan is het op zijn minst gezegd lastig om zulke verhalen over je organisatie te maken. En dat is jammer, want het is een mooie methode om echt uit te pakken met storytelling en de brandstory dus over de bühne te brengen. En daarmee kan het een succesvol onderdeel zijn worden van content marketing.

Welke opvallende voorbeelden van longreads ken jij?