Hoera voor social media?

Social media en "old school" netwerken

Iedereen is het erover eens: social media is een onmisbaar instrument om goed te kunnen netwerken. Hoe meer je jezelf laat zien op social media, des te meer kans op succes. Hoe deden we dat vroeger dan? Op verjaardagen en sportclubs spraken we over ons werk en voor je het wist was je samen aan het sparren. De één gaf je advies over nieuwe mogelijkheden binnen je werkveld. Weer een ander gaf je een telefoonnummer van een vriend die misschien iets voor je kon doen. Door de link met deze gezamenlijke kennis werden er deuren voor je geopend die anders gesloten bleven. Gewoon old school netwerken dus. 

Durf te delen en te vragen

Dat "old school" netwerken gebeurt natuurlijk nog steeds. Veel zaken worden tegenwoordig ook nog gewoon geregeld op het voetbalveld, in de kroeg of zelfs tijdens een vakantie. We maken daar nieuwe contacten die soms verrassend veel voor ons kunnen betekenen. Maar daarvoor moet je je wel openstellen. Je moet durven en willen delen, en soms durven vragen. En hoewel we gewend waren om zaken en privé gescheiden te houden, wordt die scheidingslijn nu steeds dunner. Op Facebook, Twitter en Whatsapp geven we ons bloot. We vertellen wat we meemaken en zeggen hoe we ons op dat moment voelen. Of we geven ongegeneerd een mening over een actueel onderwerp. Op een afslank-community van een bekend damesblad steken we elkaar een hart onder de riem als het even niet meer gaat. Het hebben van een gezamenlijk doel of gezamenlijke hobby schept een band. Ineens zijn we dikke vrienden, zo lijkt het wel.

We hebben de behoefte om onze gedachten en gevoelens te delen. En het lijkt voor sommige mensen veel makkelijker te zijn via social media dan via het old school netwerken. Als iemand op Twitter een kwestie aan de kaak stelt of gewoon iets wil weten via #durftevragen krijgt hij geheid een aantal suggesties en antwoorden waar hij wat aan heeft. De sociale functie van Twitter wordt nu ook erkend op Whatsapp. De website Communicatie Intelligence publiceerde onlangs een artikel naar aanleiding van een onderzoek naar het Social Medialandschap anno 2016: Whatsapp blijkt het grootste social media platform.

Vertrouwd raken met elkaar is essentieel maar kost tijd

Het woord ‘social’ suggereert dat we er voor de ander zijn. En in veel gevallen is dat ook zo. In die zin zijn social media netwerken als Facebook en Whatsapp prachtige varianten op de urenlange telefoongesprekken die we vroeger voerden. Het is de perfecte manier om elkaar te treffen, daar waar het fysiek niet mogelijk is. Een vooruitgang die ik toejuich. Het lijkt soms dat dat iets anders werkt op LinkedIn, dat soms afstandelijker en (natuurlijk) zakelijker voelt en de sociale dynamiek van Facebook of Twitter lijkt te missen. Onder de vele connecties volg ik een aantal op de voet. Ik draag hen een warm hart toe en omgekeerd gebeurt dat ook. We houden elkaar op de hoogte van ontwikkelingen, sturen elkaar vacatures door of bevelen nieuwe contacten bij de ander aan. In negen van de tien gevallen zijn dit connecties uit de eerste graad, mensen die ik al langer ken of onlangs ontmoet heb. Het geeft een veilig en vertrouwd gevoel om een tip van hem of haar te krijgen.

Bij contacten uit de tweede of derde graad wordt het al wat lastiger. Hoe kun je nou via zo'n zakelijk online platform echt een relatie opbouwen met iemand die je eigenlijk niet kent? Intuïtief voel je misschien wel aan dat er ergens een zakelijke klik zou kunnen zijn, maar verder dan alleen met elkaar linken komt het vaak niet. Het contact wordt via het platform vaak niet versterkt en verstevigd, tenzij je een keer afspreekt om elkaar te treffen op bijvoorbeeld en netwerkevent. Het ontwikkelen en onderhouden van dit soort LinkedIn connecties kost in verhouding veel tijd. Je moet dan maar hopen dat die connectie ook die tijd ervoor heeft of jouw deze tijd gunt. Mijn ervaring is dat dit vaak tegenvalt.

Hoe mooi zou het zijn als we ons zouden verenigen in groepjes met hetzelfde doel voor ogen, zoals sommige communities op Facebook die hun doel bereikt hebben en goed werken. Zoals die afslank-community van een damesblad waar ik het eerder over had. Op LinkedIn lijken de "Groups" in veel gevallen echte interactie, echt delen en echt vragen te missen. Naast de netwerkevents die via het platform regelmatig georganiseerd worden. Vertrouwen we elkaar misschien niet genoeg? We willen allemaal die mooie opdracht binnenhalen of die wereldbaan vinden. In plaats van elkaar angstvallig in de gaten houden zouden we ons echt zakelijk moeten verenigen en helpen op LinkedIn, zoals het bedoeld is. Of ben ik, met Valentijnsdag in aantocht, te romantisch in dat opzicht?

De toekomst: snellere ontwikkelingen of tijd voor nostalgie?

Hoe de toekomst eruit gaat zien is koffiedik kijken. Wel is duidelijk dat we versteld zullen staan. Ontwikkelingen volgen elkaar op de voet. Misschien wint de nostalgie het van de vooruitgang. In de muziek heeft de hang naar nostalgie zich gevonden met de terugkeer van het vinyl. Zal het (telefoon)gesprek als het vertrouwde communicatiemiddel steeds meer terrein winnen op de zakelijke markt? Natuurlijk in combinatie met social media. Wie zal het zeggen? Als je het mij vraagt hebben we nog een lange weg te gaan om het fenomeen social media optimaal te benutten. Maar ik geloof dat het kan en dat is al een goede stap in de richting.