Ligt het aan mij?

In mijn zoektocht naar een nieuwe baan kom ik zo af en toe heel gekke dingen tegen. En omdat ik helaas nog steeds op zoek bent naar een nieuwe baan / opdracht vraag ik me het volgende natuurlijk wel af: Zal ik deze blogpost wel of niet publiceren? Zal dat invloed hebben op mijn solliciteren? En zo ja welke invloed? Mijn keuze is dat ik het toch schrijf, ik wil het delen, niet om te klikken over bedrijven of personen, zeker niet, maar misschien heeft iemand die dit leest voor mij de gouden tip! De insteek is dus ook niet negatief, au contraire. Ik zit namelijk onder andere met de volgende vragen: Ligt het aan mij? Komt dit vaker voor? En dan wil ik vooral weten hoe ik hier mee om moet gaan.

Ligt het aan mij? - Tess Schuurman

Geschikt(er) voor functie B

Ik had gesolliciteerd bij een relatief groot bedrijf op functie A. Mensen die mijn eerdere blogs hebben gelezen weten dat ik niet zomaar reageer. Ik heb over het algemeen weinig ‘moetjes’. Het bedrijf sprak me enorm aan en ik zag ook nog eens voldoende aanknopingspunten om de brief te schrijven en te sturen. Na een dag of twee werd ik gebeld door de in-house recruiter. Voor functie A zag hij te weinig aanknopingspunten om mij uit te nodigen voor een gesprek. Echter hadden ze ook functie B vacant en de vraag was of ik daar naar wilde kijken en als ik dat ook vond, of ik dan via de link die hij me zou toesturen zou willen reageren. Zo gezegd zo gedaan. Ik vond het eigenlijk heel netjes hoe het ging. Was dat naïef?

Maar helaas...

De link, die kreeg ik toegezonden, maar die werkte niet naar behoren.  Ach ja, dat kan gebeuren. Ik heb een mailtje gezonden dat ik zeker, na er goed over nagedacht te hebben of ik het echt wel wilde en of het zou kunnen, in functie B interesse had. En omdat de link niet werkte ik zou reageren via de normale button op de site.

Of het nu was omdat ik via de reguliere weg reageerde en niet via de speciale link, of dat het een test was om mijn daadwerkelijke interesse te testen in functie A, of toch iets heel anders, ik weet het niet. Binnen een dag kreeg ik een afwijzing in mijn mailbox. BAM een keiharde rechtse in mijn gezicht, althans zo voelde het voor mij.

Gek vond ik het wel. Misschien ben ik toch nog steeds erg naïef, maar je denkt er toch anders over als je gebeld wordt en ‘uitgenodigd’ voor een andere functie. Dan hoop je eigenlijk op meer, op zijn minst een uitnodiging voor een gesprek.  Dan kan het altijd nog mis gaan, maar dat wat toch wel het minste wat ik verwacht had.

De sollicitatiecode

Er is sinds jaar en dag een sollicitatiecode via deze link hier vind je de volledige tekst met wat en wel en niet gevraagd mag worden. Je hoeft dus niet op alle vragen te antwoorden, maar ik werd overvallen en ...nou ja lees maar gewoon verder.

Het was eigenlijk nog niet eens een sollicitatiegesprek. Ik had een motivatiebrief gemaild naar een mooi klein bedrijf. Nog diezelfde middag werd ik gebeld door de directeur. Gaaf natuurlijk, want het gebeurt helaas nog niet zo vaak dat er zo snel en positief gereageerd wordt. Wat schertst mijn verbazing tijdens dat eerste telefoongesprek werden meteen de volgende vragen gesteld:

  • Hoeveel kinderen heb je?
  • Ben je getrouwd?
  • Zit je in de WW?
  • Hoe lang zit je nog in de WW?

Flabbergasted...

Needless to say, I was flabbergasted. Maar wat moet je? Je bent werkloos, je solliciteert en je wil heel graag weer aan het werk. Dus ik heb, enigszins aarzelend dat wel, op alle vragen antwoord gegeven. Uit de sollicitatiecode blijkt dat dat dus helemaal niet hoeft, maar ja wat ik al zei, je bent werkloos en op zoek naar juist die baan. Na beantwoording van de vragen was de directeur nog steeds positief (gelukkig) en wilde ze me uitnodigen voor een eerste sollicitatiegesprek.

Het telefoongesprek was toch wel een redelijke valse start, het gaf me geen goede indruk van de directeur in kwestie. Toch was mijn nieuwsgierigheid wel een beetje gewekt. Wat voor persoon zou het zijn, misschien wel heel anders dan aan de telefoon. Kortom het voordeel van de twijfel.

Het eerste 'waarom zit ik hier eigenlijk' sollicitatiegesprek

Het eerste gesprek was voor de functie waar ik op gesolliciteerd had. Omdat de kennismaking al redelijk gedaan was tijdens het telefoongesprek, was dit geen echt kennismakingsgesprek meer. Er werd meteen veel over het bedrijf verteld, ik kwam eigenlijk heel weinig aan het woord. De vragen die ik had voorbereid kon ik gelukkig wel stellen. Tijdens dit gesprek werd vervolgens gelijk mijn salaris indicatie gevraagd. Nadat ik dat had gegeven zei de directeur, dit is een salaris wat ik geef voor een Medior / Senior positie. De desbetreffende positie was op papier een junior positie, maar wat ik begreep van de werkzaamheden toch veel meer dan dat.

Gaandeweg het gesprek begreep ik eigenlijk ook niet helemaal waarom ik daar zat. Dit gaf ik ook aan. De directeur zei dat ik inderdaad veel te zwaar was voor deze functie, sowieso qua salaris, maar dat een andere functie binnen het bedrijf wel meer voor mij was. (waar had ik dit eerder meegemaakt....ik was dus wat meer op mijn hoede). De functie die me geschetst werd was inderdaad veel meer voor mij. Meer variëteit en uitdaging en veel meer een senior functie. Dus ja,  ik ben opgegaan voor het vervolg gesprek.

En het tweede gesprek...

Deze keer kwam er wel een gesprek voor de andere functie. Een gesprek wat meer op de inhoud in zou gaan, meer over mij. Tijdens dit gesprek had ik geen goed gevoel. Er was iets wat knaagde, maar ik kon mijn vinger er niet op leggen. Vragen heb ik gesteld, voorbeelden gegeven, de STAR methode gebruikt, echt alles uit de kast gehaald. Maar er was iets. En inderdaad dat bleek uiteindelijk ook zo te zijn. Ik zou binnen een aantal dagen horen of ik door zou gaan naar de volgende ronde. Aan het einde van de week ontving ik een mail dat het nog wat langer zou gaan duren. Na het weekend had ik een voicemail met het verzoek om terug te bellen. En ja helaas, je voelt het al aankomen, ik ging niet door naar de volgende ronde. De directeur had niet het idee dat ik alle werkzaamheden tot behoren zou kunnen uitvoeren. Er waren andere kandidaten die beter in het plaatje passen. Mijn gevoel was juist geweest. Ik baal er enorm van, maar aan de andere kant, omdat de eerste indruk zo raar was, was de teleurstelling misschien toch minder groot dan normaal.

Solliciteren via een bureau

Naast het direct solliciteren bij een bedrijf, zijn er natuurlijk genoeg andere mogelijkheden om te gebruiken. Eén daarvan is een recruitment bureau. Naar aanleiding van een sollicitatie via zo’n bureau kreeg ik een mail met onder andere de volgende tekst:

"Om je sollicitatie snel te beoordelen hebben we graag antwoord op de volgende vragen:

    • Het min./max. aantal uren per week dat je voor de opdrachtgever kunt/wilt werken.
    • Een (reële) salariswens of vermelding van je huidige salaris, graag op basis van een 40-urige werkweek of bruto jaarsalaris.
    • De reden van vertrek bij je huidige/laatste werkgever en eventuele opzegtermijn.
    • Over jouw talenkennis willen we graag weten wanneer je voor het laatst de taal hebt gebruikt tijdens jouw werk, mondeling en schriftelijk en was dat dagelijks, wekelijks of incidenteel?
    • En ….. je hebt vast een leuke zakelijk representatieve foto van jezelf. Sluit die ook meteen bij."

Een voor mij geheel nieuwe manier om snel een schifting te maken. Er wordt niet meer gekeken naar je kwaliteiten, nee het lijkt er op dat als je salaris eis niet overeenkomt het al jammer is. Of als het aantal uur niet overeenkomt misschien ook al. Terwijl dit in mijn ogen ook nog punten zijn waar je altijd over kunt onderhandelen.

Ik was een weekendje weg dus was nog niet in staat geweest om direct te antwoorden op de mail (het was een weekendje zonder computer en telefoon, even back to basics). Op de maandag erna wilde ik de mail beantwoorden, maar...kun je het al raden … ik had op die desbetreffende maandag al de volgende afwijzing in mijn mail:

"Terugkomend op uw sollicitatie op de vacature van ... moeten wij u tot onze spijt informeren dat deze vacature is vervuld."

Wow zo snel al, of toch omdat ik niet direct geantwoord heb? Wordt ook solliciteren een 24/7 baan?

Nog ééntje dan...

Nee, niet nog eentje dan. Geloof me, ik kan nog meer vertellen ;-) Wie weet komt er nog een vervolg.

Ik zit na te lezen wat ik heb geschreven en iedere regel weer vraag ik me af, ben ik niet te negatief, want dat is zo niet de insteek! Ik ben namelijk niet negatief, wie af en toe mijn blogs leest (ik ben realistisch, dat zijn er nog niet zoveel) die weet dat ik altijd positief ben, altijd het zonnetje zie in de meest uitzichtloze situaties.

Mijn grote vraag: "Hoe ga je hier nu mee om?"

We horen ze allemaal, de clichés, geloof in jezelf, blijf bij jezelf, wees jezelf, en er zijn er nog veel meer. Ik zag al bij de reacties van mijn vorige blog dat dat de meest mooie tips zijn. Inderdaad, je moet jezelf zijn en geen toneelstuk opvoeren. Maar wat doe je als je bovenstaande dingen hebt? Wat doe je als de sollicitatie anders loopt dan "normaal". En wat is anno 2016, bijna 2017 nog normaal? Hoe ga ik hiermee om en hoe haal ik hier de positieve dingen uit en gebruik ik het weer in mijn voordeel? Ik hoor het heel graag van jullie.

Deel dit artikel via:
  • Share on Google+

Reacties (19)

  1. Leonie:
    14 nov 2016 om 23:37

    Niet alle zaken die je beschrijft heb ik meegemaakt, maar toch herken ik mij volledig in jouw situatie. Ik heb al heel wat keren vraagtekens gezet bij bepaalde sollicitatieprocedures. Bovendien vind ik de omgang met sollicitanten vaak ronduit slecht en onprofessioneel. Zo werd ik een keer gevraagd (na meerdere keren telefonisch contact te hebben gehad) om een zeer uitgebreide schrijfopdracht te doen. Na het sturen van de opdracht nooit een reactie gehad..
    Op je vraag kan ik nog geen antwoord geven, ben er zelf ook nog naar opzoek. In ieder geval leuk geschreven, ik ga de rest van je blogs ook even lezen :) En een vervolg is wat mij betreft welkom!

  2. Yolande:
    15 nov 2016 om 08:34

    Deze zomer....
    Mijn 3e gesprek was een kennismaking met de directeur.
    Geen andere kandidaten meer, de opdracht leek binnen handbereik.
    Hij vroeg of ik de procedure kende (..?..). Ik zat er midden in, toch? Of ik wist dat Pietje, zzper, deze job misschien ook wilde. Maar ja, Pietje was nog met vakantie 2 weken. Het was wel zo eerlijk dat Pietje ook mee mocht doen. Afloop laat zich raden, Pietje is niet gek. Speelde bij een groot reintegratiebedrijf!

  3. Lucinde:
    15 nov 2016 om 09:31

    Leuke blog! Herkenbaar, en zeker niet negatief. Niet alles meegemaakt, maar wat Leonie ook zegt: veelal zijn de procedures ronduit slecht en/of onprofessioneel. Tegenwoordig is uberhaupt een bevestiging van ontvangst van CV en motivatie al heel wat... Ik denk altijd maar zo: degene met de langste adem wint. Verder is er geen oplossing ben ik bang... Succes!

  4. Marjon Broekhoven:
    15 nov 2016 om 09:55

    Nee het ligt niet aan jou! Het ligt aan de structuren & patronen waarin het bedrijfsleven verstrikt is geraakt. Ik heb afgelopen 3 jaar ook al heel veel gekke en bizarre dingen meegemaakt op dit vlak. Mensen op HR afdelingen zijn vooral bezig met lijstje af te vinken en niet met de mensen achter de sollicitaties. Er zijn maar weinig bedrijven die echt op een nieuwe manier werven en uitgaan van talent en passie ipv wat je cv laat zien. En een geboortedatum onder de 1975 is in veel gevallen al bij voorbaat een afwijzing ook al klopt je CV 100% met de gevraagde ervaring en kennis. En ook ik ben altijd positief maar ik zie veel mensen om mij heen in dezelfde situatie die na een aantal maanden zichzelf kwijt raken en niet eens meer weten wat hun ware talent eigenlijk is. Die gaan op steeds lagere functies solliciteren om "maar aan de slag" te kunnen. Mijn advies is in ieder geval … hou de focus op de baan die ECHT bij je past. De rode stip op het dartbord. Lukraak gaan gooien gaat nooit opleveren waar je gelukkig van wordt. Veel succes. Creatieve groet, Marjon.

  5. Adri Terwan:
    15 nov 2016 om 19:42

    Heel herkenbaar. Je begint idd te geloven dat het aan jezelf ligt. Er worden steeds hogere eisen gesteld. Liefst WO opgeleid voor een minimum loon. Bedrijven beseffen niet dat hun houding en gedrag naar sollicitanten het (werkgevers)merk negatief beïnvloed. Vraag je af of je voor het bedrijf wil werken, producten wilt kopen of diensten wil afnemen die zo met potentiele medewerkers omgaat? Nee, die zijn mij niet waard!

    Bekijk ook eens deze video
    https://www.werf-en.nl/essentie-candidate-experience-nog-geen-3-minuten/

  6. Tess:
    22 nov 2016 om 14:35

    Regelmatig schrijf ik over mijn ervaringen tijdens het solliciteren, hier en ook op mijn eigen site tessschuurman.nl Hier heb ik het ook over het positief blijven, de moed er in blijven houden en gewoon doorgaan. Gek genoeg sterkt het mij wel dat ik niet de enige ben, maar aan de andere kan vind ik dat een schrikbarend idee. Wat ik me dan afvraag of de bedrijven in de gaten hebben hoe ze met mensen omgaan en hoe dat op ons sollicitanten overkomt. Mooi onderwerp voor een nieuw blog denk ik zo ;-) Dank voor jullie reacties! En ook voor jullie succes en houd de moed er in!

  7. Maja:
    23 nov 2016 om 17:42

    Wat ik hier lees verbaast mij helemaal niet. Ik ben al 16 maanden aan het zoeken naar een opdracht/baan. Ik ben zo vaak uitgenodigd dat ik de tel kwijt ben. Maar omdat ik boven de 50 ben pas ik dan uiteindelijk niet in het team, zogenaamd. Wat mij ook al ontelbaar vaak overkwam is dat er een vacature wordt uitgezet voor een baan waarvoor ik uitermate geschikt werd bevonden, en zelfs tot drie keer toe werd aangenomen, om achteraf te horen dat de functie toch intern werd vervuld! Dit maakt mij niet alleen kwaad, maar het is een oneerlijke zaak. Mij overkwam niet dat ik werd gebeld door directeuren. Maar ik moet zeggen dat ik deze ervaring onethisch vind overkomen. Zo van, we testen het water even. Ik vind als je jouw blog leest niet dat je negatief doet, maar wel noodzakelijk de waarheid de ether in gooit. Ik ben blij dat je dat doet. Iedereen zou het moeten weten. De arbeidsmarkt lijkt erg verziekt. En als je salarisindicatie een reden van afwijzing zou zijn (wat mij ook redelijk vaak overkomt) dan is het bedrijf jou niet waard. Tenslotte moet me het volgende van het hart. Ik wordt echt boos van de regerende politici die nu om het hardst roepen dat het zo veel beter gaat in Nederland en dat de werkloosheid zakt terwijl je per week nog altijd hoort dat er weer vele duizenden werkelozen worden gecreëerd. Dat ze dat roepen heeft alleen maar te maken met de aankomende verkiezingen. Ze willen erg graag dat je denkt dat zij het zo geweldig hebben gedaan en dat het nu beter gaat. Bij mij is het nog steeds crisis, en dat zal voorlopig niet veranderen zolang ik geen baan heb en de premies voor de ziektekostenverzekeringen zo enorm blijven stijgen en het Eigen Risico zo idioot hoog blijft. Ik wens jou hoop en vooral succes toe bij het zoeken en vinden van een nieuwe opdracht. Houd de moed erin.

  8. Mieke Oomes:
    25 nov 2016 om 11:26

    Nee, het ligt niet aan jou! Ik maak ook heel veel mee waarvan ik echt letterlijk ziek wordt. Een afwijzing op een functie of opdracht waar ik echt geknipt voor ben en waar ik echt vol voor ga is zo pijnlijk dat ik het liefst een week onderduik. Mijn laatste huilbui was 2 weken geleden toen ik per voicemail een afwijzing kreeg. En dit terwijl ik al 2 gespreksronden gehad had. Tijdens de gesprekken was iedereen positief, ik paste in het team, ik zou goed passen bij de klanten en dan dit? Ik vind het schandalig. Natuurlijk zeggen mijn vrienden en familie dan: "wil je wel werken bij zo'n bedrijf?". Tja, daar is wat voor te zeggen. Maar aan de andere kant: ik heb echt een baan nodig en snel ook.

  9. Astrid Bijl:
    27 nov 2016 om 09:26

    Mijn enige advies is, en ik mag ook beter naar mijn eigen advies luisteren, het niet teveel bij jezelf te zoeken. Het wordt tijd dat we een werknemersmarkt krijgen en de werkgevers/recruiters weer meer hun best moeten gaan doen. Wat je schrijft is erg herkenbaar en dat is best heel erg! Ik ben al heel wat keren op gesprek geweest en heb maar 2 keer meegemaakt dat het een goed georganiseerde procedure was met goed onderbouwde, menselijke afwijzingen. Ik heb die 2 organisaties overladen met complimenten, terwijl het regel zou moeten zijn om netjes met je sollicitanten om te gaan. Een voorbeeld wat mij o.a. is overkomen. Ik ben bezig met een opleiding om mijn kennis aan te scherpen en te verdiepen. Word ik in een gesprek zowat aangevallen: of dat dan betekende dat ik mijn werk nog niet zelfstandig uit kon voeren en alles aan haar zou gaan vragen. Als je er zo over denkt, waarom nodig je me dan uit! Ik was nog nooit zo blij met een afwijzing. De reden die ik voor de afwijzing kreeg was dat ze me, in vergelijking tot degenen die wel doorgingen, zo gesloten vonden... Ja gek he. Vervelend te lezen dat er veel van dit soort voorbeelden zijn, wel fijn voor mij... ligt het misschien toch niet aan mij. En ook niet aan jou!

  10. Jan Posdijk:
    27 nov 2016 om 22:05

    Herkenbaar na 9 jaar als zzp-er, waarvan 7 crisisjaren...

    Echter, ook al ligt het niet aan jou, er is er maar 1 die het kan oplossen. En dat ben je zelf.

    Als ik een tip mag geven… Breng meer focus en structuur aan in je LinkedIn profiel / CV, gericht op je online marketing ambitie. Als ik naar je LinkedIn profiel kijk, dan valt mij 1 ding op: Er zit geen consistentie in je werkervaring en ook nog geen scherpe focus in je ambitie (samenvatting) en je overige social media. Je hebt echt van alles gedaan, met daarbij ook veel maatschappelijke activiteiten. Je onderschrijvingen zijn ook vooral voor vaardigheden die minder met je online marketing ambitie te maken hebben. Ik kan mij voorstellen dat werk-, of opdrachtgevers onzeker zijn over de specialisme. (zonder dit goed te praten overigens)

    Tracht je samenvatting, vaardigheden en informatie bij je werkervaring te richten op welke problemen of uitdagingen je voor potentiële opdrachtgevers op het gebied van online marketing / social media kunt oplossen met je kennis, competenties en ervaring.

    Sterker nog: benoem de bedrijven/sectoren, functies en oplossingen die je ambieert en kan bieden. Hoe concreter en scherper je focus, hoe duidelijker je bent voor je doelgroep. Bij werk- en opdrachtgevers speelt namelijk veel onbekendheid, onzekerheid en latente behoeften op dit vakgebied. Hoe meer jij ze daarin pro-actief kan sturen / adviseren, hoe meer ze overtuigd zullen zijn van je toegevoegde waarde.

    Een 2e tip, waar je wellicht zelf al aan gedacht hebt: ga naast het ouderwets solliciteren je netwerk actief inzetten. Als online marketeer en social media expert zouden al je social media doorspekt moeten zijn met online marketing. Creëer een groep ondernemers om je heen die je mogelijk aan opdrachten kunnen helpen, of je aanbevelen in hun netwerk.

    Om de daad bij het woord te voegen kan ik je aanbieden eens samen door je LinkedIn profiel en je andere social media te lopen om te zien welke optimalisaties er mogelijk zijn. Kosteloos uiteraard.

  11. Renate van den Biggelaar-Smits:
    28 nov 2016 om 21:31

    Gun jezelf na iedere afwijzing een baalmoment van enkele uren tot een dag. Baal, vloek, jank en wees boos. Daarna pak je de draad weer op. Ik weet dat iedere afwijzing klote is, maar dit was dan gewoon niet de juiste match. Het solliciteren, gesprekken voeren en afwijzingen incasseren is een proces dat je naar het juiste punt, moment, werkgever leidt... Succes!

  12. Renate van den Biggelaar-Smits:
    28 nov 2016 om 21:31

    Gun jezelf na iedere afwijzing een baalmoment van enkele uren tot een dag. Baal, vloek, jank en wees boos. Daarna pak je de draad weer op. Ik weet dat iedere afwijzing klote is, maar dit was dan gewoon niet de juiste match. Het solliciteren, gesprekken voeren en afwijzingen incasseren is een proces dat je naar het juiste punt, moment, werkgever leidt... Succes!

  13. Miranda:
    29 nov 2016 om 16:36

    Het is mooi dat je je afvraagt of het aan jou ligt. Dat betekent dat je wil leren. Er valt veel te leren van wat je hebt meegemaakt, lijkt me. Als je wanhoop en afhankelijkheid kunt laten varen, ontstaat er helderheid in wat je echt wil. En volgens mij weet je dat uitstekend. Je intuïtie heeft je al meerdere malen toegesproken. Als werk je gelukkig maakt en je geld geeft om van te leven dan lijkt me dat een gezonde en duurzame insteek. Wat ik van je lees last de niet professionele handelwijze van veel werkgevers zien. Daar kun jij niets aan doen en daar kun jij niets mee. Je kunt enkel je eigen professionele werkwijze en handelen verbeteren. Dat wil je ook, lees ik van je. Houding en doorzettingsvermogen bepalen of je uiteindelijk bij het juiste bedrijf terecht komt. En soms ben je achteraf blij dat iets niet doorging. Werkgevers die geen oog voor kwaliteit van medewerkers hebben en korte termijn oplossingen zoeken voor het vergroten van hun winst, zijn nooit bedrijven die lang in de markt blijven op een gezonde manier. Om maar niet te spreken over de belachelijke 50+ ziekte die klaarblijkelijk rondvliegt. Jouw waarde bepaal je ook vooral zelf. En leef vooral ook een beetje met lieve mensen en leuke bezigheden. Geld is soms noodzaak, maar je ziel verkopen maakt niet gelukkig. Veel succes en blijf geloven in jezelf!

  14. Anneke:
    29 nov 2016 om 19:36

    Ik heb ook eens gesolliciteerd naar een functie via een uitzend-/detacheringsbureau. Ze belden en mailden mij tijdens mijn vakantie over een andere leuke vacature die veel beter bij mij zou passen. Ik zag de vacature, heb me hierin verdiept, gevraagd of ik na mijn vakantie erop terug kon komen. Dat was prima. Ik mocht bij thuiskomst de contactpersoon bellen en vervolgens een motivatie opsturen. Bevestiging gehad dat het in orde was en ik zou aan het einde van de week meer horen. Ik heb gewacht tot het begin van de week erna. Nog niks gehoord, dus zelf maar bellen: onbereikbaar. E-mail gestuurd en daarin gevraagd naar een update: geen reactie. Je krijgt het gevoel dat je er ineens niet meer toe doet, terwijl je notabene tijdens je vakantie erin hebt verdiept en hebt voorbereid. Ik vind dit altijd zo jammer. Dus ja, die rare situaties komen voor. Ik baal dan even, gooi mijn hoofd weer omhoog en op naar de volgende! Ze weten niet welke talenten ze moeten missen... Inmiddels heb ik wel een fijne baan, zonder te hoeven solliciteren! :D

  15. tess:
    30 nov 2016 om 09:43

    @jan posdijk, dank je wel over je tips voor mijn LInkedIn profiel, ik ga er zeker mee aan de slag! Ik had al opgeschreven in mijn schriftje dat ik mijn summary moet aanpassen / veranderen. zie veel meer bruikbare tips en ik wil je aanbod graag aannemen, zou echt top zijn!
    @ alle anderen die gereageerd hebben. Ik blijf doorgaan, blijf positief en ik blijf me ook zeker verbazen, maar ik zie het ook zeker als leerproces!

  16. Dennis Smits:
    30 nov 2016 om 16:28

    Beste Tess en eigenlijk, beste allemaal,

    Dat jouw verhaal niet uniek is en zelfs heel herkenbaar was je al duidelijk. Toch? En eigenlijk is het meeste al wel gezegd. Toch wil ik daar nog iets aan toevoegen.

    Ten eerste is het niet zo dat jij wordt afgewezen, maar iemand anders wordt aangenomen. Ik snap best dat het anders voelt, maar in veel gevallen moet gekozen worden tussen tientallen of zelfs honderden kandidaten. Het zegt dus niet zo heel veel over jou.
    Wanneer het bedrijf dat je afwijst daar onzorgvuldig mee omgaat, kun je daar natuurlijk wel wat van vinden, maar wat schiet dat op? Het is helaas nu eenmaal een feit dat bedrijven vaak geen toelichting of een standaard schrijven versturen. En met name recruiters doen de hele dag niet anders dan mensen afwijzen; het wordt routine voor ze.
    Maar zelfs als je wel een persoonlijke toelichting krijgt, kun je er niets mee. Heel vaak wordt niet de echte reden genoemd, soms omdat het noemen van de echte reden voor problemen zou kunnen zorgen. Denk bijvoorbeeld aan (leeftijds-)discriminatie. Soms ook, heel menselijk, om de ander te sparen. Zoals je tegen die hele aardige knul die absoluut niet jouw type is niet zegt dat-ie zich kleedt als je opa, maar je hem vriendelijk vertelt dat je je niet zo kunt vinden in zijn hobby's.
    Of omdat de werkgever eigenlijk zelf ook niet zo goed weet waarom hij niet voor jou heeft gekozen. Hij kan je soms zelfs niet eens precies vertellen waarom hij wel voor een andere kandidaat heeft gekozen, maar daar is-ie in ieder geval al die tijd mee bezig geweest. Zijn focus ligt dus op de redenen om iemand te kiezen, niet de reden om iemand af te wijzen.
    En zelfs als je de echte reden te horen krijgt kun je er nog steeds niets mee. Stel je voor dat je te horen krijgt dat je wat te assertief overkomt, dan denk je wellicht bij een volgend gesprek maar een beetje te dimmen. En dan loop je het risico dat je dan vervolgens wordt afgewezen omdat je niet assertief genoeg bent. Lekker dan!

    Als ik één tip mag geven is het deze: probeer in een sollicitatiegesprek te komen tot een situatie waarin je zelf kunt vragen wat de werkgever vindt. Zijn jullie het eens? Ben jij de geschikte kandidaat die ze willen? Zorg dan dat de deal wordt beklonken. En mocht je niet de gedroomde kandidaat zijn, zit je nog steeds op gesprek en kun je wellicht nog een poging doen om meer helderheid te scheppen of onbesproken zaken voor het voetlicht te halen.

    Natuurlijk lukt dat niet in alle gevallen, maar als je in de wachtkamer van het sollicitatiegesprek wordt afgewezen, ben je in alle gevallen kansloos.

    Succes beste Tess! En natuurlijk alle anderen...

  17. Liane:
    01 dec 2016 om 22:50

    Het ligt niet aan jou. Bedrijven hanteren hun eigen maatstaven om te selecteren of dit nou is toegestaan of niet. De reden die je bij een afwijzing krijgt is vaker een verzinsel dan de waarheid. Ik heb ruim een jaar in de ww gezeten, en ook zoals jij beschrijft allerlei gekkigheid meegemaakt. Grootste irritatie is dat je solliciteert en überhaupt niks meer hoort, respectloos, voor zo een bedrijf wil ik dan ook niet werken. Wat mij uiteindelijk aan een baan heeft geholpen is een gelikt opgemaakt uitziend cv wat er direct uit springt, gecombineerd met een brief waarin ik vooral mezelf ben gebleven zonder aan alle moeilijke regels te voldoen en te beschrijven wat ik tot dan toe had gedaan in combinatie met wat er werd gevraagd. Dan ben je er natuurlijk nog niet maar in dit geval was ik alvast met 1 voet binnen zeg maar ;-). Eropvolgend vond een gesprek als mezelf zonder toneel en met een klik plaats en die klik is wat je zoekt. Op het moment dat het in een gesprek niet goed voelt, dan ook gewoon niet doen. Luister naar je gevoel en heb er vertrouwen in dat er uiteindelijk iets op je pad komt wat voor jou is. En om nog even antwoord op je vraag te geven solliciteren is idd een 24/7 baan ;-). Hoe meer brieven en mails je stuurt en gesprekken je hebt, des te groter je kans. En niet alleen de aanstaande werkgever mag nee zeggen tegen jou, maar jij ook tegen hen als het niet goed voelt. Heel veel succes en hou vooral vol en probeer de afwijzingen niet persoonlijk aan te trekken, want als je positiviteit zakt, zakken je kansen ook. Keep the faith! ????????????????

  18. Nanda:
    03 dec 2016 om 14:09

    Het ligt niet aan jou, je wordt er alleen wellicht "hufterproof" door?

    Mijn laatste sollicitatiegesprek verliep, dacht ik, prima totdat gevraagd werd of ik ook wilde schoonmaken wanneer de schoonmaakster ziek zou zijn of vakantie heeft. Bijspringen vind ik niet erg (klein bedrijf), maar toen werd het omgebogen naar structureel de wc's schoonmaken. Ik heb gezegd "dat ik dan wel een poetshuis zoek in mijn woonplaats". Ondanks de gemaakte afspraak dat ik binnen 2 dagen gebeld zou worden, heb ik na 5 dagen nog niets vernomen..

  19. rogier:
    15 dec 2016 om 09:04

    Dit soort verhalen maak ik bijna wekelijks mee, het klopt idd dat het solliciteren nu heel anders is dan 10-15 jaar geleden, maar dat komt ook omdat bedrijven en bereau's de kandidaten voor het uitzoeken hebben waardoor ze zo veel keuze hebben dat ze op een andere manier gaan shiften er er zo de kandidaat uit kunnen pikken die het minste wil verdienen, het flexibelst is en daarnaast het beste gekwalifiseerd is. Er is voor de bedrijven te veel aanbod aan kandidaten en er zijn te weinig vacatures. 10-15 jaar geleden was het andersom.


Plaats een reactie