Ik haat recruiters!

Drie redenen waarom ik recruiters haat

Als werkzoekende ervaar ik een recruiter echter heel anders dan die definitie. Namelijk als iemand die werkzoekenden vooral buiten de deur wil houden en hem of haar dus probeert af te schepen. Vooral als die iemand een jaartje of tien ouder is. Dus vind je het gek dat ik, als 44-jarige, een aversie heb ontwikkeld tegen recruiters? Hierbij enkele redenen (en ja, er zijn vast ook goede recruiters, maar die ontmoet ik bijna nooit).

Omdat recruiters lui zijn

Veel grotere organisaties werken met recruiters. Wat mij hierbij nog steeds verbaast: die recruiters plaatsen hun vacatures massaal op de bekende vacaturesites, en vinden het kennelijk dan heel raar dat ze honderd plus reacties krijgen. Dat kan toch ook heel anders tegenwoordig? En jullie, als jongeren, zouden dat moeten weten.

Waarom zoeken jullie niet lekker zelf op LinkedIn of in de databank van het UWV naar goede profielen? Je kunt contact opnemen met de gevonden kandidaten en wie weet, heb je zo in no time een goede match! Ook nog maatschappelijk verantwoord, want je helpt negen van de tien keer iemand uit een uitkeringssituatie weer aan een baan. En het bespaart je een enorme sollicitatieprocedure waarin je honderden kandidaten moet afwijzen (niet met de stomme standaardtekst hè).

Omdat ze nooit terug bellen of mailen

En dan die andere ergernis: voor informatie over de vacature kun je de recruiter bellen. Ja, dat kan inderdaad. Krijg je alleen wel de voice mail. Een mail sturen dan maar. Maar terug bellen of antwoord geven op je mail? Nee hoor, in de meeste gevallen hoor ik domweg helemaal NIETS. Wat heb ik daar nou aan? Meld het dan niet in je vacaturetekst!

Omdat ze je met smoesjes afwijzen

Als je maar lang genoeg zoekt, vind je bij iedere kandidaat wel iets om hem of haar af te kunnen wijzen. Neem mijn laatste sollicitatie bij een IT-bedrijf (copywriter en eventorganisator). Ik heb tien jaar bij een IT-bedrijf gewerkt. Wat zegt de recruiter? ‘We missen de affiniteit met de IT’. Huh? Verder heb ik de afgelopen twintig jaar ook wel eens een evenement georganiseerd: van vergaderingen tot bijeenkomsten met diverse workshops voor 500+ deelnemers. Wat zegt de recruiter? ‘We missen een stuk eventorganisatie’. Huh? Hoe moeilijk kan het zijn om een locatie/catering, programma/agenda en deelnemerscommunicatie te regelen met twintig jaar werkervaring? Ik neig ernaar te denken dat mijn leeftijd hier een rol speelt…… Maar ja, daar geeft de recruiter natuurlijk geen antwoord op.

Mijn conclusie over recruiters

Ik haat recruiters. Omdat ze liegen en bedriegen om 40-plussers zoals ik buiten de deur te houden.

Ik haat recruiters. Omdat ze niet het lef hebben de vooroordelen van hun opdrachtgevers te doorbreken.

Voor mij betekent Recruitment het volgende:

Het proces van kandidaten van 40+ zoveel mogelijk buiten de deur houden, vooroordelen bij organisaties die bang zijn voor kandidaten met een afwijkende achtergrond zoveel mogelijk in stand houden, en vooral kandidaten blijven werven op de ouderwetse manier zodat er honderden reacties blijven binnenkomen.

Ik daag de goede recruiters uit mij te laten zien dat ze wèl iets kunnen betekenen voor een 40-plus werkwillige werkzoekende!