Een winnend lot of een betaalde baan?

Dagtaak: solliciteren en netwerken

Goed, dat je het na je veertigste niet moet hebben van brieven sturen, is mij wel bekend. Tussen honderden kandidaten beland je als 40-plusser nu eenmaal al snel op de verkeerde stapel. Hoe vetgedrukt je ook schrijft dat je helemaal geen hoog salaris eist en domweg een baan wilt om de huur te kunnen betalen (dat schrijf ik niet letterlijk op hoor). Desondanks blijf ik het proberen omdat het de enige vacatures zijn die ik te zien krijg. En omdat ik mezelf altijd heel geschikt vind.

Sinds 2009 heb ik al mijn tijdelijke contracten bemachtigd via mijn netwerk. Een kennis die toevallig hier werkt, een ontmoeting met iemand bij een workshop die zich mij herinnerde, een contact op LinkedIn die reageerde op mijn oproep. Maar sinds vorig jaar blijft het angstig stil binnen mijn netwerk. Zijn de banen op, of zijn ze mijn voortdurende vraag naar werk beu?

Het blijkt lastig om mijn netwerk uit te breiden. Geld voor duur te betalen congressen en workshops waar mensen uit mijn vakgebied komen heb ik niet, en bij de gratis netwerkgelegenheden kom ik vooral werkzoekenden tegen uit totaal andere branches en met vaak een heel andere achtergrond. Ik zie een logistiek medewerker nog niet zo snel aankomen met een leuke baan voor mij als copywriter of communicatieadviseur.

Actief zijn als vrijwilliger en op social media

Natuurlijk spel ik zo ongeveer de tips en trucs van alle sollicitatiegoeroe’s, lees ik alle boeken hierover en volg ik dit allemaal zo veel mogelijk op. Al lukt het me niet om drie maal daags een update over mijn vakgebied te plaatsen op LinkedIn. Ten eerste zijn die updates er niet, ten tweede heb ik daar door vrijwilligerswerk ook geen tijd voor. Maar ik doe mijn best. Daarnaast schrijf ik blogs voor diverse media en Twitter ik er vrolijk op los tenzij ik in een dip zit en alleen nog maar met cynisme kan kijken naar die verrekte arbeidsmarkt die mij tot nu toe met lege handen (en een lege portemonnee) aan de kant laat staan. Het vrijwilligerswerk zorgt er in elk geval voor dat ik me nuttig blijf voelen, en blijf geloven in wat ik te bieden heb, ook al is het niet helemaal werk op het niveau dat ik zoek. Het biedt mij zeker houvast, en het vult de week.

Loterij of trouwen met een miljonair?

Kortom, volgens mij doe ik er alles aan om een baan te vinden. Ik twijfel nog of ik bij de bakker op de hoek zal binnenstappen die een medewerker zoekt, al acht ik mezelf redelijk kansloos met mijn twee linkerhanden en gebrek aan ervaring.

Maar lieve dames en heren Recruiters, wat kan ik dan nog meer en nog beter doen om weer geld te kunnen verdienen met al mijn kwaliteiten? Want ik heb niet genoeg spaargeld om het tot mijn 67^e uit te kunnen zingen.

Zelf dacht ik aan het winnen van de loterij of het inruilen van mijn geliefde voor iemand uit de Quote Top 100.