Stop met klagen! - column

Toch verbaas ik me suf over hoe mensen anno 2015 solliciteren en daarna nog het lef durven te hebben te klagen wanneer zij (weer) afgewezen worden. Met de tijd mee gaan is stap één van een goede sollicitatie. Wanneer de mogelijke werkgever tientallen brieven ontvangt, is het belangrijk dat jij in eerste oogopslag opvalt. De afgelopen tijd heb ik gemerkt, tijdens mijn eigen sollicitatieperiode, dat velen niet eens de moeite nemen om hun CV op te maken en aan te passen aan de specifieke sollicitatie. Het oog wil ook wat en met de technologie van tegenwoordig is het ook niet zo moeilijk meer om een fleurig, bijpassend, CV te maken. Ik heb mijn CV zonder poespas opgemaakt, want dat staat het dichts bij mij. En ondanks het gebrek aan extra fanjes kreeg ik tijdens mijn sollicitaties complimenten over hoe het eruit zag en dat er veel sollicitaties tussen zaten die als een lap tekst alles onder elkaar hadden staan en waar je direct vanaf kon lezen dat ze er geen tijd ingestoken hebben of geen vertrouwen in hadden.

Ik wil niet iedereen over 1 kam scheren, maar vaak zijn de mensen die het hardst schreeuwen dat ze geen baan kunnen krijgen, dat ze niet eens een reactie krijgen op hun sollicitatie of niet op gesprek mogen komen, mensen die in hun brief en CV al uitstralen er geen vertrouwen in te hebben. Kom van die stoel af, stap op het gewenste bedrijf af en maak je CV naar jouw identiteit op. Schrijf elke brief alsof het de eerste brief is die je schrijft. Toon je passie, goochel met woorden en neem risico’s met je schrijfstijl. De tijd dat mensen stoppen in het klagen over hun sollicitatieprocedures en afwijzingen, kunnen ze beter stoppen in het opvrolijken van hun CV en het schrijven van gepassioneerde brieven. Ik zal vast naar aanleiding van dit stuk een hoop reacties los weken, gebruik die frustratie positief en schrijf een fantastische brief in plaats van mij te gaan afbranden.    

Ik hoor je denken, wat denkt die Pascal wel niet, wat geeft hem het recht om dit te zeggen, welke ervaring heeft hij om dit zo boud te beweren? Nou, die heb ik niet. En jullie hebben al het recht om mij en deze column te verafschuwen. Maar hopelijk komt er ooit een moment dat je aan dit artikel terugdenkt en realiseert dat het je toch aan het denken heeft gezet om dingen te veranderen. Natuurlijk, het is een hele boude en simpele gedachte van mij en uiteraard erg aangedikt. Maar soms moet je iets dramatischer maken om het gewenste resultaat te kunnen bereiken en binnen te dringen bij mensen. Het resultaat wat ik wil bereiken is dat er nagedacht wordt over het sollicitatieproces en dat jij gaat nadenken hoe je jouw kwaliteiten aan het licht kan brengen. Want die heb jij, en jij, en jij... Die heeft iedereen!

Waarom schrijf ik dit? Ik hoef dit niet te doen, ik hoef helemaal mijn vingers hier niet aan te branden maar ik heb het idee dat ik op deze manier kan helpen. Mocht dat niet zo zijn dan zal mijn volgende column gaan over hoe ik om ga met afwijzingen op mijn columns en in het bijzonder deze column.

Succes, je kunt het!